CZYTAM. BO LUBIĘ: Ewa Curie - "Maria Curie"

”Kiedy się urodziłam, matka moja miała lat trzydzieści siedem. Gdy podrosłam na tyle, aby móc ją zrozumieć i poznać, była już kobietą starą i bardzo sławną. A przecież ja nigdy w niej nie widziałam właśnie tej 'słynnej uczonej": zapewne dlatego, że myśl o własnej wielkości i sławie była dla Marii Curie czymś tak dalekim i nieważnym. Zawsze natomiast, jak tylko zdołam wstecz sięgnąć pamięcią, dostrzegam przy sobie ubogą studentkę, opętaną przez sny płomienne – Marię Skłodowską z lat na długo poprzedzających moje urodzenie.(...) Byłoby przestępstwem z mej strony zmienić w czymkolwiek tę historię do mitu podobną. Nie podaję więc ani jednego szczegółu, ani jednego zdarzenia, których autentyczności nie byłabym pewna, nie przeinaczam ani jednego zdania o charakterze zasadniczym. Nawet w tym, co się tyczy barwy jej sukien – ściśle przestrzegam prawdy... Fakty, które przytaczam, miały miejsce. Słowa zostały wypowiedziane."
Ewa Curie

Pierwsze w Polsce pełne i niecenzurowane wydanie biografii Marii Skłodowskiej-Curie napisanej przez jej córkę, Ewę Curie – pianistkę, dziennikarkę i pisarkę. Fascynująca opowieść o jednej z najwybitniejszych badaczek w historii nauki, napisana po francusku, została wydana po raz pierwszy w 1937 roku i do dziś pozostaje najbogatszym źródłem wiedzy o życiu dwukrotnej laureatki Nagrody Nobla, kobiety, której nazwisko zna każde dziecko w Polsce. Od dzieciństwa Marii Skłodowskiej spędzonego w kraju, po pracę naukową, związek z Piotrem Curie w Paryżu, aż po tragiczną śmierć wskutek choroby popromiennej. Opowieść o wielkiej pasji, poświęceniu i miłości wzbogacona została w niepublikowane dotąd dokumenty oraz zdjęcia.

Biografia spisana przez Ewę Curie to czuły, pełen miłości i uznania, ale przede wszystkim szczery oraz prawdziwy obraz Marii Skłodowskiej-Curie. Oczywiście biografia nie jest pozbawiona emocji i w ze względu na więź emocjonalną w pewnym stopniu jest subiektywna, ale właśnie dzięki tej więzi ilość i jakość informacji (czasem nawet bardzo intymnych) okazują się niewyobrażalnie doskonale!

Całość napisana jest w bardzo przystępny i ciekawy sposób, niektóre wątki życia Skłodowskiej-Curie zostały pominięte, a inne uzupełnione o nieznane szczegóły. Obraz bohaterki różni się od tego znanego opinii publicznej - nie jest już jedynie głodną wiedzy genialną noblistką - jest również ciepłą, serdeczną, radosną i skorą do żartów matką, żoną i przyjaciółką.

Książka, tak jak życie genialnej fizyczki, matematyczki i chemiczki, jest pasjonująca. Maria, pochodząca z ubogiej rodziny, wcześnie osierocona przez matkę, marzyła o studiach, ale wyjazd do Paryża wydawał się mało realny ze względów finansowych. A jednak udało się, o chlebie i wodzie, w zimnych pokojach, żyje nauką, pokonuje trudności, zdaje wszystkie egzaminy, ale wciąż żyje w ubóstwie. W starej szopie z dziurawym dachem, razem z ukochanym mężem, również genialnym fizykiem, prowadzą badania nad promieniotwórczością radu. Oboje nadzwyczaj skromni, nie szukają bogactwa ani zaszczytów, od rana do nocy pracują w swoim biednym laboratorium, osiągając niesamowite wyniki.

Poznajemy życie zawodowe i prywatne Marii Curie, jej córki podziwiały jej zapał do pracy i niezłomny charakter, była sławna na całym świecie, zawsze skromna i nieśmiała, wciąż głodna wiedzy, uwielbiana przez swoich uczniów. Niesamowita kobieta, genialny naukowiec.