CZYTAM, BO LUBIĘ: Renata Czarnecka - "Ja, królowa"

Wiosną 1518 roku Bona Sforza zostaje koronowana na królową Polski. Dwudziestoczterolatka szybko zdobywa serce dwukrotnie od niej starszego Zygmunta. Wkrótce na świecie pojawiają się dzieci. To one, w zamyśle królowej, w przyszłości mają umocnić pozycję Jagiellonów w Europie. Jednak Bona, wykształcona i piękna, nie ogranicza się do roli potulnej małżonki i opiekuńczej matki. Przejmuje ster rządów w królestwie, a to przysparza jej wrogów. Na szczęście chroni ją miłość króla...
 
Dzięki Renacie Czarneckiej cofamy się do XVI wieku, przechadzamy królewskimi korytarzami, uczestniczmy w spiskach, zakulisowych dramatach, jesteśmy świadkami miłosnych spotkań. Autorka odtwarza tamtejszą rzeczywistość niezwykle sugestywnie, nasza wyobraźnia jest wspaniale kształtowana. Widzimy i czujemy, jesteśmy jakby cichym, niewidocznym świadkiem wydarzeń. Mamy wgląd w serca, emocje i uczucia. Intrygi, konszachty, tajemnice, spiski to codzienność królowej Bony, która łączyła w sobie cechy dobrej oddanej żony i wytrawnego polityka.

Autorka pokazuje nam królową Bonę, jako kobietę bardzo dobrze wykształconą, posiadającą silny charakter, która konsekwentnie dąży do celu. Nie zawsze jej działania są etyczne i moralne, często ucieka się do intryg i manipulacji. Znakomicie opanowała szantaż emocjonalny wobec swojego ukochanego syna Zygmunt Augusta. Bona Sforza nie była najlepszą matką. Mimo, iż prawdopodobnie kochała także swoje córki, to najważniejszy dla niej był syn. To w nim pokładała całą nadzieję, córki chcąc jedynie dobrze wydać za mąż.

Królowa Bona miała duży udział w kreowaniu mody, sztuki i kuchni. Potrafiła skutecznie eliminować  niepożądane osoby na dworze królewskim oraz promować te osoby, które uważała za przydatne w jej działaniach. Z pewnością nie można jednoznacznie określić jej osoby i decyzji, które podjęła. Jednak jedno jest pewne, że Bona jest jedną z najbardziej znanych królowych w Polsce.

Fabuła książki została bardzo ciekawie przedstawiona przez autorkę, z niesamowitą lekkością i starannością. Barwna, intrygująca, inteligentna, przemyślana. Wątki obyczajowe przeplatają się z wydarzeniami historycznymi. Miłość, namiętność, nienawiść, zawiść, zdrada, Dworskie intrygi, skomplikowane sojusze, knowania, obłuda, plotki, a przede wszystkim, wielka, niepohamowana żądza władzy.

Subtelnie i wiarygodnie udało się autorce oddać codzienność życia na Wawelu Jego piękno, potęgę, niezwykły klimat i urok tamtych czasów. Dzięki temu można niemal być na Wawelu, przemierzać kręte korytarze, podziwiać bogactwo, bywać na ucztach, w alkowach. Podziwiać niesamowitą przyrodę, odczuwać potęgę ówczesnych władców, ich bogactwo, skomplikowane relacje i powiązania polityczne.